Leczenie chorego na cukrzycę nie dotyczy wyłącznie jego, ale również jego najbliższych w tym sensie, że powinni o chorobie wiedzieć jak najwięcej. Muszą także nauczyć się z nią żyć i wiedzieć, jak reagować w nagłych wypadkach. A może się zdarzyć np. niedocukrzenie lub hiperglikemia, co stanowi zagrożenie życia.
Często diabetycy wpadają w skrajności, nadmiernie kontrolują ilość kalorii w posiłkach, przesadnie boją się wzrostu poziomu glukozy, są z tego powodu zestresowani co nie jest dobre dla nich. Musimy wtedy zapanować nad sytuacją i spróbować wyciszyć chorego. Zapewniamy mu wtedy wypoczynek, proponujemy spacery, czy wyjazd na działkę, aby zajął się tym co lubi. Powinniśmy także motywować bliską osobę do aktywności towarzyskiej, organizować wyjścia do placówek kulturalnych, a przede wszystkim zapewnić bliskość, serdeczność i poczucie bezpieczeństwa.
Bardzo dobrze jest, gdy pokażemy, jak wiele wiemy o cukrzycy i wszystkim, co z nią związane, wtedy chory zrozumie, że może na nas liczyć w momencie zagrożenia.
